Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το εθνικό νομοθετικό σύστημα αναφορικά με τα τρόφιμα είναι πλήρως εναρμονισμένο με το αντίστοιχο «κοινοτικό δίκαιο». Με τον όρο «κοινοτικό δίκαιο» προσδιορίζεται το σύνολο των κανόνων που θεσπίζονται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Το Εθνικό δίκαιο αποτελείται τόσο από το κοινοτικό όσο και από το εθνικό δίκαιο αναφορικά με τα τρόφιμα
Το εθνικό δίκαιο περιλαμβάνει τους Νόμους, Κανονισμούς και τα Διατάγματα, νομοθετήματα τα οποία υιοθετούν αντίστοιχες οδηγίες. Το κοινοτικό δίκαιο περιλαμβάνει, κατά κύριο λόγο, τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις πράξεις που εκδίδουν τα θεσμικά όργανα κατ' εφαρμογή της συνθήκης, όπως τις Οδηγίες, τους Κανονισμούς και τις Αποφάσεις. Στις πηγές του κοινοτικού δικαίου περιλαμβάνεται και η νομολογία του Δικαστηρίου.

Αναλυτικότερα, το κοινοτικό δίκαιο περιλαμβάνει τα πιο κάτω:

Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Οδηγίες (Directives)

Στο κοινοτικό δίκαιο, «οδηγία» καλείται μια πράξη κανονιστικού χαρακτήρα που δεσμεύει κάθε κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται, όσον αφορά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αλλά αφήνει την επιλογή του τύπου και των μέσων στην αρμοδιότητα των κρατών μελών.

Οι οδηγίες μπορούν να εκδοθούν στο πλαίσιο της συνθήκης εγκαθίδρυσης της ΕΚ είτε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, είτε από το Συμβούλιο, είτε από την Επιτροπή. Αφού εκδοθούν, οι κοινοτικές οδηγίες πρέπει να μεταφερθούν στην εσωτερική νομοθεσία από κάθε κράτος μέλος, δηλαδή πρέπει να τεθούν σε εφαρμογή με εθνικούς νόμους, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που παρέχει η κάθε οδηγία.

Κανονισμοί (Regulations)

Στο κοινοτικό δίκαιο, «κανονισμός» σημαίνει μια πράξη γενικής ισχύος, δεσμευτική ως προς όλα τα μέρη της που ισχύει άμεσα σε κάθε κράτος μέλος.

Οι κανονισμοί μπορούν να εκδοθούν στο πλαίσιο της συνθήκης ΕΚ είτε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, είτε από το Συμβούλιο, είτε από την Επιτροπή.

Χαρακτηριστικό του κανονισμού είναι η άμεση εφαρμογή του, δηλαδή δεν χρειάζεται να μεταφερθεί στην εθνική νομοθεσία και γεννά αμέσως δικαιώματα ή επιβάλλει υποχρεώσεις.

Ως εκ τούτου, οι Κανονισμοί από 1.5.2004 αποτελούν, ως έχουν, μέρος της Κυπριακής έννομης τάξης. Δεν χρειάζεται να γίνει οποιαδήποτε νομοθετική ρύθμιση πέραν της ποινικοποίησης εκείνων των άρθρων που προνοούν υποχρεώσεις σε πολίτες ή οργανισμούς/επιχειρήσεις.

Αποφάσεις (Decisions)

Στο κοινοτικό δίκαιο, «απόφαση» καλείται μια πράξη κανονιστικού χαρακτήρα που είναι υποχρεωτική ως προς όλα τα μέρη της για τους αποδέκτες που ορίζει.

Η απόφαση μπορεί να εκδοθεί στο πλαίσιο της συνθήκης ΕΚ είτε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, είτε από το Συμβούλιο είτε από την Επιτροπή.

Οι αποφάσεις τέθηκαν σε εφαρμογή από την 1.5.2004.

Συστάσεις (Recommendations)

Στο κοινοτικό δίκαιο, «σύσταση» καλείται μια κανονιστική πράξη με χαρακτήρα κινήτρου που δεν δεσμεύει τους αποδέκτες της.

Η σύσταση επιτρέπει συνεπώς στην Επιτροπή (ή στο Συμβούλιο) να απευθύνεται κατά μη εξαναγκαστικό τρόπο στα κράτη μέλη καθώς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, στους πολίτες της Ένωσης.

Β. ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ

Η νομοθεσία που αφορά τις Υγειονομικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας αποτελείται, όπως προαναφέρθηκε, από το εθνικό και κοινοτικό δίκαιο.

Το δεύτερο σκέλος αφορά τους Κοινοτικούς κανονισμούς και αποφάσεις που ως αναφέρθηκε πιο πάνω εφαρμόζονται ως έχουν από 1.5.2004